(Αυτό είναι ένα από τα δώρα μου. Μια έκπληξη, από αυτές που τόσο πολύ σου αρέσουν. Θα το διαβάζεις μπροστά στον υπολογιστή, θα θυμάσαι, θα σχεδιάζεις, θα καυλώνεις. Αυτός είναι και θα είναι ο έρωτάς μας. Καλή ανάγνωση μωρό μου.)
Σήμερα είσαι κτήμα μου. Έχει περάσει μια βδομάδα από τον τελευταίο μας καβγά, έναν καβγά για τον οποίο ευθύνεσαι εσύ και μόνο εσύ. Ήσουν υπερβολική, απότομη, ερειστική. Με έκανες να αισθανθώ ξένος, άγνωστος, μόνος. Με πλήγωσες. Τώρα είναι η σειρά μου.
Σ' αγαπάω.
Σ' αγαπάω πιο πολύ από την ίδια μου τη ζωή αλλά πρέπει να τιμωρηθείς σκληρά. Να βάλεις μυαλό. Ζήτησες συγνώμη και απαίτησα να έρθεις από το γραφείο. Να μου το ζητήσεις γονατιστή.
Έχω να σε γαμήσω μια βδομάδα και είμαι ερεθισμένος ώρες, μέρες ολόκληρες. Το ξέρεις ότι θα σου φερθώ άγρια γι' αυτό και μπαίνεις από την πόρτα χαμογελαστή, ψιθυρίζοντας συγνώμη με τα μάτια σου χαμηλωμένα. Δεν πιάνουν αυτά τα κόλπα σ' εμένα, ποτέ δεν πιάνανε αλλά σε αφήνω για να προσπαθείς. Κλειδώνω, σου παίρνω την τσάντα και το παλτό, τα αφήνω κάτω.
«Δείξε μου τα εσώρουχά σου. Φόρεσες αυτά που σου ζήτησα;»
Σηκώνεις το κοντό σου μπλουζάκι και χαμηλώνεις το παντελόνι σου. Φοράς τα μαύρα μικροσκοπικά σου με τις διαφάνειες, φαντάζομαι το στρινγκάκι να τεντώνεται ανάμεσα στα κωλομέρια σου και φουντώνω.
Κατεβάζω το φερμουάρ μου, τον βγάζω έξω και τραβάω τα μαλλιά σου μέχρι να γονατίσεις.
«Γλείψτον.»
Τον παίρνεις στο στόμα σου βίαια προσπαθώντας να τον χωρέσεις ολόκληρο. Ανοίγεις όσο μπορείς, γλείφεις χαμηλά από τα αρχίδια μέχρι επάνω, ρουφάς το κεφάλι του.
«Τον πεθύμησα αυτόν τον πούτσο. Κοίτα τον πως έγινε...», λες και ξαναρουφάς λαίμαργα. Τα δόντια σου τον γδέρνουν. Τραβιέμαι.
«Σου είπα να το γλείψεις όχι να το δαγκώσεις», σου λέω και σε σέρνω στο γραφείο χτυπώντας απαλά το κεφάλι σου. Διαμαρτύρεσαι χλιαρά, νομίζεις ότι είναι παιχνίδι, ότι θα σταματήσω όποτε μου πεις σταμάτα, ότι θα κάνω πίσω μόλις πάρεις το αυστηρό ύφος. Ακόμα δεν έχεις καταλάβει πόσα ξέρω, πόσο αδιάφορο μ' αφήνει το υφάκι και πως πάντα κάνω πίσω γιατί έτσι πρέπει, γιατί δεν έχεις άλλη άμυνα πέρα από τις φωνές και την «αυστηρότητα».
Από ώρα είμαι μόνος στο γραφείο, τα φώτα είναι σβηστά και τα στόρια κατεβασμένα. Σου λύνω τη ζών
(Logg inn, og les hele sexnovellen)