Τη Γεωργία την είδα για πρώτη φορά, σε ένα καφέ στο Κολωνάκι. Ήταν καλοκαίρι (μάλλον Ιούνιος), Κυριακή και συνόδευε έναν συνάδελφο μου, τον Παναγιώτη, με τον οποίο έκανα, αραιά και που, παρέα. Δεν πρέπει να τα «είχαν» - ίσως, ήταν λίγο πριν τα φτιάξουν.
Εγώ, στα 35 μου, επιτυχημένος στο χώρο μου και με αρκετή οικονομική επιφάνεια, είχα μαζί μου την σικάτη κοπέλα μου (μη φανταστείτε: τριών εβδομάδων, το πολύ, η σχέση μας � τότε, γυρνούσα από τη μια στην άλλη...) και όλοι μαζί πίναμε καφέ στη λιακάδα, μεσημέρι. Η Γεωργία, 27 χρονών, είχε κόκκινα μακριά μαλλιά, ήταν ψηλή και λυγερόκορμη, καταγόταν από κάποιο χωριό της Ηπείρου (είχε μόλις 2 � 3 χρόνια στην Αθήνα) και είχε ελαφρά επαρχιώτικη προφορά (και τρόπους). Ήταν γραμματέας στο γραφείο μιας δικηγορίνας.
Φορούσε σαγιονάρες, γαλάζιες, με μικρές χάντρες. Εγώ φορούσα γυαλιά ηλίου με καθρέπτη και είχα τον ήλιο κόντρα. Οπότε, όπως ήταν φυσικό (και αφού κανένας δεν μπορούσε να το καταλάβει), τα μάτια μου ήταν συνεχώς καρφωμένα στα μακριά δάκτυλα των ποδιών της, που «έπαιζαν» σε απόσταση μισού μέτρου από το πρόσωπό μου. Είχα φτιαχτεί. Το «ηφαίστειό» μου ήταν σε διέγερση...
Τα νύχια της ήταν σύρριζα κομμένα και βαμμένα σε απαλό λευκό, σαν να τα είχε περιχύσει «λάβα». Διέκρινα ότι οι πατούσες της δεν ήταν και τόσο καθαρές κι αυτό με έφτιαξε ακόμα περισσότερο. Η αλήθεια είναι ότι η Γεωργία ήταν λίγο bitchy. Διαρκώς διαφωνούσε (κυρίως μαζί μου...) στη συζήτηση που κάναμε για «σχέσεις», «απιστίες» κλπ..
Εγώ το έπαιζα κάπως «φιλελεύθερος» κι αυτή «παραδοσιακή». Τσατιζόταν με τις απόψεις μου για «ελεύθερες σχέσεις» και αρκετές φορές με πρόσβαλε ελαφρά (ήταν η πρώτη φορά που με γνώριζε!) κάνοντας την δικιά μου να ενοχληθεί και το συνάδελφό μου να αισθανθεί κάπως άσχημα. Προφανώς, οι μόνοι που το απολάμβαναν στην παρέα, ήταν εκείνη και εγώ. Πολλές στιγμές αισθάνθηκα ότι με γούσταρε � κι εκείνη, σίγουρα, θα κατάλαβε ότι τη γούσταρα κι εγώ. Όμως, η σύνθεση της παρέας ήταν απαγορευτική για οτιδήποτε...
Χωρίσαμε λίγο αργότερα � και για αρκετή ώρα την σκεφτόμουν. Ευτυχώς, η δικιά μου (αφελής, όπως πάντα) δεν κατάλαβε, ούτε και ανέφερε τίποτα. Μετά από μια � δυο ώρες είχα σχεδόν ξεχάσει τη Γεωργία. Ναι, μου άρεσε πολύ, όμως αφ� ενός την είχε προλάβει... άλλος (και μ
(Logg inn, og les hele sexnovellen)