Είμαι ο Θανάσης και αποφάσισα και εγώ να γράψω μια αληθινή ιστορία λίγο πιο πιπεράτη από αυτές που έχω ζήσει...
Ήταν απογευματάκι καλοκαιριού πριν από 1,5 χρόνια περίπου και με είχε πιάσει μια μανία να μαγειρέψω, όντας εργένης, από το να πάρω delivery (κάτι που συνηθίζω συχνά). Ήταν γύρω στις 8 όταν αντιλήφθηκα πως δεν είχα αγοράσει ψωμί. Φόρεσα λοιπόν ένα σορτς και ένα φανελάκι και κατέβηκα στον φούρνο της γειτονιάς. Να σας πω, πως είμαι 29 ετών, αν και δείχνω πιο μικρός, 1.78 αρκετά εμφανίσιμο παιδί με καυλιάρικη φάτσα, ωραίο σώμα και πολύ κοντοκουρεμένα μαλλιά.
Ο φούρνος ήταν λίγα μέτρα μακριά από το σπίτι μου. Καθώς περπατούσα στο πεζοδρόμιο σκεφτόμενος μόνο το στομάχι μου, παρατήρησα 2 παιδιά, που ήταν ανεβασμένα σε μια μηχανή να με κοιτάζουν. Δεν έδωσα ιδιαίτερη σημασία γιατί όπως σας είπα το μόνο που με ενδιέφερε εκείνη την στιγμή ήταν να φάω. Μπαίνω στον φούρνο, αγοράζω μια φραντζόλα και βγαίνω. Αυτή την φορά τα παρατήρησα καλύτερα. Ο ένας ήταν γύρω στο 1.85 γεροδεμένος, με ωραίο αρρενωπό πρόσωπο και ο άλλος ήταν αδύνατος με γυμνασμένο σώμα με πιο γλυκό πρόσωπο και στο ύψος μου. Ηταν γύρω στα 35 και οι δύο. Συνέχιζαν να με κοιτάζουν, πιο επίμονα από πριν. Αυτή την φορά τους κοίταξα και εγώ καθώς προχωρούσα προς το μέρος τους, και όταν πέρασα από μπρος τους, γύρισα το κεφάλι μου μπροστά και συνέχισα. Πριν όμως στρίψω αριστερά στο δρόμο που βρίσκεται το σπίτι μου, γύρισα το κεφάλι μου και κοίταξα να δω αν με καρφώνουν ακόμα. Όντως με κοιτούσαν και οι δύο και μάλιστα ο ψηλός, ο αντράκλας, μου χαμογέλασε. Κοιτά σκέφτηκα... μου φαίνεται θα βγαίνω πιο συχνά για ψωμί και συνέχισα προς την πόρτα της πολυκατοικίας μου. Βάζω το κλειδί στην πόρτα, ανοίγω και με το που μπαίνω, ακούω μια βαριά καυλιάρικη φωνή από πίσω μου να λέει...
- Φίλε... ένα λεπτό.
Γυρίζω και βλέπω τον παίδαρο τον ψηλό να είναι ακριβώς πίσω μου.
Καλησπέρα, μου λέει. Είμαι ο Γιώργος.
Καλησπέρα του απαντώ.
Συγνώμη που σε ενοχλώ, είμαι εδώ με το φιλαράκι μου τον Γιάννη, και περιμένουμε ένα φίλο μας ο οποίος μένει εδώ αλλά έχει αργήσει να επιστρέψει από την δουλειά.
Οκ, απαντώ..
Εεε.. συνεχίζει, σκεφτήκαμε μήπως θες να ανέβουμε για ένα καφεδάκι, αν βεβαία μένεις μόνος και δεν σε ενοχλούμε.
< (Logg inn, og les hele sexnovellen)