Με λένε Πέτρο, είμαι μουσικός και μένω στην Αθήνα. Τα τελευταία δύο χρόνια, δουλεύω σε ένα piano � restaurant στην Αγία Παρασκευή. Είναι ένα πολύ καλό μαγαζί � σχετικά ακριβό και μαζεύει πολύ καλό κόσμο. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από την δουλειά μου γιατί εκτός από τον ικανοποιητικό μισθό που παίρνω, έρχομαι πολύ κοντά και με τους πελάτες κατά τη διάρκεια της δουλειάς μου. Πριν από ένα μήνα μου έτυχε μια εκπληκτική εμπειρία, που όμοιά της δεν πιστεύω ότι θα έχω την τύχη να ξαναζήσω.
Είχα πάει στην δουλειά μου μια Παρασκευή (εγώ αρχίζω να δουλεύω κατά τις 20:00) και κάπως πιο αργά, κατά τις 23:30 μπήκε μια οικογένεια μέσα για να φάει. Ήταν ο πατέρας με την σύζυγο του και τις δυο τους κόρες. Οι κόρες του ήταν δύο δίδυμες, γύρω στα 19 με 20. Ήταν δύο απίστευτα καυλιάρικα μωρά. Ξανθά και τα δύο, με υπέροχα σώματα και πολύ όμορφα πρόσωπα.
Αμέσως με το που έκατσαν το βλέμμα μου καρφώθηκε πάνω στα δύο μωρά που είχαν καθίσει απέναντί μου ακριβώς. Παρατήρησα όμως ότι καθ όλη τη διάρκεια που έπαιζα πιάνο εκείνη την βραδιά, τα δύο μωράκια με κοιτούσαν συνεχώς, μίλαγαν η μία στο αυτί της άλλης και χαμογελούσαν σαν να σχολίαζαν κάτι για μένα. Εγώ δεν μπορούσα να βγάλω το βλέμμα μου από πάνω τους και σίγουρα το είχαν καταλάβει αυτό. Όπως σας είπα και προηγουμένως συχνά έρχομαι κοντά με τους πελάτες.
Όταν αρχίζει και τους πιάνει το κρασί, έρχονται κοντά μου και αρχίζουν μα μου παραγγέλνουν τραγούδια και να τραγουδάνε μαζί μου. Έτσι έγινε και τότε. Μεταξύ άλλων που με πλησίασαν για παραγγελία ήταν και η οικογένεια με τα υπέροχα καυλιάρικα μωράκια. Αφού ήρθε πρώτα ο πατέρας τους για να του πω ένα τραγούδι, ήρθε και μια από τις δύο καυλίτσες, δήθεν για να παραγγείλει ένα τραγούδι. Όταν με πλησίασε εντελώς αριστοτεχνικά μου άφησε στο χέρι ένα σημείωμα. Συγκράτησα πολύ τον εαυτό μου να μην το διαβάσω εκείνη την στιγμή και καρφωθούμε. Παρόλο που δεν ήξερα τι έλεγε, ήμουν σίγουρος ότι θα είχε τουλάχιστον ένα τηλέφωνο. Μετά από 30 βασανιστικά λεπτά, έκανα διάλειμμα και πήγα στην τουαλέτα να διαβάσω το σημείωμα. Ήταν πέρα από τις προσδοκίες μου. Έλεγε:
«Γιάννα � Μαρία, συνάντηση αύριο στις 2 το μεσημέρι απ� έξω από το εστιατόριο»
Μόλις βγήκα ξανά για να παίξω, η οικογένεια είχε φύγει. Δεν μου είχε ξανατύχει κάτι τέτοιο
(Logg inn, og les hele sexnovellen)