Πανσέληνος

Έκανε ό,τι μπορούσε για να με πείσει να δεχτώ την πρόταση του για το βράδυ.

Η Πανσέληνος ήταν ένα από τα δυνατά του όπλα, και τελικά τα κατάφερε. Τα είχε οργανώσει όλα τόσο καλά και πλέον έτρεχε σαν τρελός για να είναι όλα έτοιμα... Τηλεφώνησε έγκαιρα στο αγαπημένο του εστιατόριο για να μας κλείσει το καλύτερο τραπέζι, τακτοποίησε και το σπίτι για... αργότερα... κοίταξε το ρολόι του. Η ώρα είχε έρθει.

Η επιλογή του μαγαζιού φάνηκε εντυπωσιακή... όμορφο ντεκόρ, με μοντέρνα διακόσμηση σε συνδυασμό με απόλυτα αριστοκρατικό κλασικισμό. Ο μετρ μας πρότεινε να δοκιμάσουμε κάποιο πιάτο με θαλασσινά, όπως και κάναμε. Η ώρα πέρναγε ευχάριστα, με την όμορφη μουσική να συντροφεύει το φαγητό μας και την χαριτωμένη κουβέντα μας. Το ξεκίνημα της βραδιάς ήταν ιδανικό, ειδικά όταν έφτασε στο τραπέζι μας σαν επίλογος του δείπνου μας, το γλυκό. Φοντάν σοκολάτας στολισμένο στην κορυφή με ένα μικρό φύλλο χρυσού.

Για τη συνέχεια, το πρόγραμμα περιελάμβανε ποτό. Και πάλι η επιλογή ήταν δική του, και όπως φάνηκε δεν με απογοήτευσε. Κλασικό μπαράκι, με χαμηλή μουσική, και κύριο χαρακτηριστικό του, οι λευκές πολυθρόνες και το τζάκι... Παραγγείλαμε το ποτό μας, και συνεχίσαμε την κουβέντα μας, η οποία είχε περάσει σε ένα πιο προσωπικό επίπεδο. Μάλλον έφταιγε η μουσική, αφού όσο περνούσε η ώρα, γινόταν όλο και πιο ερωτική εναλλάσσοντας τους ρυθμούς της σε ελληνικές και ξένες επιλογές που όλως τυχαίως μας έφερναν όλο και πιο κοντά.

Ο DJ είχε επιλέξει την «Πανσέληνο», της Χάρις Αλεξίου... ήταν σίγουρα η στιγμή που περίμενε. Είχε ήδη πληρώσει, με έπιασε από το χέρι και χωρίς να προλάβω να τον ρωτήσω που πάμε, είχαμε ήδη μπει στο αυτοκίνητό του. Προορισμός... το σπίτι μου. Με το που φτάσαμε, ετοίμασε από ένα ποτό και για τους δύο, έβαλε την μουσική να παίζει χαμηλά και με πλησίασε.

Καθίσαμε στο σαλόνι και απολαμβάναμε το ποτό μας και την μουσική... η κουβέντα για άλλη μια φορά μας είχε φέρει πολύ κοντά. Τόσο κοντά που τα χείλη του άγγιξαν τα δικά μου... χωρίς καν να το καταλάβουμε, είχαμε βρεθεί και οι δύο στο πάτωμα, με το φιλί που ξεκίνησε στην πολυθρόνα, να συνεχίζεται κάτω, με τις γλώσσες μας να επικοινωνούν σαν να ήξεραν η μία το τρόπο που φιλάει η άλλη.

Με τον ίδιο τρόπο χωρίς καν να προλάβουμε να το καταλά