Μικρη καλοκαιρινη αποπλανιση

Βρεθήκαμε στο αυτοκίνητο, όπου για πολύ ώρα παραμείναμε σιωπηλοί. Ένιωσα σαν να μη σε συμπαθούσα πια. Κατέβασα τα μάτια κι ένιωσα το κορμί μου ρυπαρό, ακάθαρτο. «Το ξέρεις ότι θα αγαπιέσαι πάντα, έτσι δεν είναι;» μου είπες. «Θεέ μου, αυτό ακούγεται σαν αποχαιρετισμός», απάντησα κοιτώντας τα καλοσυνάτα, θλιμμένα μάτια σου. Τράβηξες το κεφάλι μου προς το μέρος σου μουρμουρίζοντας «μα όχι, όχι» και χάιδεψες τα μαλλιά μου. Εγώ ίσιωσα, έτοιμη να σε φιλήσω, αλλά φαινόσουν ευχαριστημένος να με κοιτάζεις μόνο κι έτσι μαζεύτηκα, κοιτάζοντας τα χέρια μου στα γόνατά μου. «Βγάλε την μπλούζα σου», μου είπες ήσυχα. Σήκωσα τα μάτια έκπληκτη.

Μέσα από τα μισόκλειστα μάτια σου, με κοιτούσες με απάθεια. Ξεκούμπωσα αργά τα επίπεδα, γυαλιστερά κουμπιά. «Εντελώς» είπες, καθώς φαινόμουν διστακτική μόλις ξεκουμπώθηκαν τα κουμπιά. Έσκυψα μπροστά, σηκώνοντας πρώτα τον ένα ώμο κι ύστερα τον άλλο, βγάζοντας την μπλούζα μου. Την πήρες, τη δίπλωσες προσεκτικά και την άφησες στο πίσω κάθισμα. Έμεινα ακίνητη φορώντας μόνο ένα απλό σουτιέν. «Βγάλ' το κι αυτό». Το είπες πολύ ήρεμα με τη χαμηλή, βαθιά φωνή σου. Κοκκίνισα μέσα στην κάψα του αυτοκινήτου. Δίστασα και μετά σκύβοντας μπροστά, ξεκούμπωσα το σουτιέν μου. Οι άκρες των δακτύλων μου ήταν κρύες. Άπλωσες το χέρι σου και σου έδωσα το σουτιέν.

Με το βλέμμα ακόμη καρφωμένο στο πρόσωπό μου, το πέταξες στο πάτωμα του πίσω καθίσματος. Τράβηξα το βλέμμα μου και κοίταζα το λεβιέ των ταχυτήτων που βρισκόταν ανάμεσά μας. Τώρα, πρέπει να με κοιτούσες. Ανοιγόκλεισα τα μάτια κοιτώντας το λεβιέ και άρχισα να σηκώνω το δάχτυλό μου για να πιέσω το στόμα μου, αλλά διέκοψες την κίνησή μου κι έσφιξα τα χείλια μου. Έσκυψα το κεφάλι κρύβοντας το πρόσωπό μου με τα μακριά μου μαλλιά και κοίταξα τη σχισμή ανάμεσα στα στήθη μου και τις ροδαλές τους άκρες που τώρα πια ήταν εκτεθειμένες βασανιστικά, σαν νεογέννητες, ενώ μια σταγόνα ιδρώτα κύλησε στο στομάχι μέχρι τη ζώνη της φούστας μου. «Είσαι πολύ όμορφη», είπες τρυφερά. «Ειλικρινά, είσαι πραγματικά όμορφη», ψιθύρισες. Έβαλες το χέρι σου κάτω από το στήθος μου και το κράτησες προς το μέρος σου. Κοκκίνισα και άφησα να ξεφύγει ένα γελάκι, παίζοντας τις κόρες των ματιών μου από αμηχανία, αλλά έκανα ό,τι μου ζητούσες και από κει και πέρα δε με ενοχλούσε τίποτα πια.

Κράτησες