Είμαι παντρεμένος εδώ και δεκαπέντε χρόνια, είμαι 46 χρονών και η γυναίκα μου 36, έχουμε δηλαδή 10 χρόνια διαφορά. Η γυναίκα μου έχει μια αδελφή, που είναι 40 χρονών. Εδώ και δεκαπέντε χρόνια έχω μέσα μου μια άσβεστη φωτιά που μου καίει τα σωθικά μου, ο μόνος άνθρωπος που θα μπορούσε να μου την σβήσει δεν είναι παρά η αδελφή της γυναίκας μου. Όταν γνώρισα την γυναίκα μου (πριν δεκαπέντε χρόνια), γνώρισα και την αδελφή της, ήταν όμως κάπως απόμακρη (η αδελφή της), έτσι έμεινα με την γυναίκα μου με την ελπίδα ότι θα μπορούσα να πλησιάσω εκείνη, την μια. Δυστυχώς δεν τα κατάφερα ποτέ, ίσως γιατί ήμουνα δειλός; Δεν ξέρω, αλλά αυτή η γυναίκα μου είχε γίνει έμμονη ιδέα, έτσι πολλές φορές το πάθος μου για αυτή είχε σαν αποτέλεσμα να πηγαίνω κατά καιρούς με γυναίκες που κάπως της έμοιαζαν, αλλά κάθε φορά που τελείωνα με κάποια, ένοιωθα ότι αυτό το πάθος εξακολουθούσε να με καίει.
Δυστυχώς για μένα αναγκάζομαι να την βλέπω κάθε μέρα, αυτό γίνετε γιατί μένουμε σε μια τριώροφη μονοκατοικία, εκείνη μένει στον τρίτο όροφο, εγώ με την γυναίκα μου στον δεύτερο και στο ισόγειο μένουν τα πεθερικά μου. Εδώ και πέντε χρόνια έχει βρει έναν παντρεμένο και ζει μαζί του. Ζει μαζί του; Ας το πούμε έτσι, αυτός έχει χωρίσει από την γυναίκα του, αλλά δεν έχει πάρει ακόμα διαζύγιο, έχει και ένα παιδί, όπως έκανε και ένα παιδί με την κουνιάδα μου, η δουλειά του είναι τέτοια που έρχεται σχεδόν κάθε δεκαπέντε μέρες στο σπίτι. Αυτή της όμως η σχέση και πάνω απ' όλα ότι έκανε μια κόρη με έχει κάνει ράκος, γιατί κατάλαβα ότι τώρα πια δεν έχω καμιά ελπίδα.
Από τότε λοιπόν κάνω πράγματα που μπορεί να τα κάνει μόνο ένα παιδί. Τι κάνω; Έχω πέσει πολύ χαμηλά, πολλές φορές μέχρι τώρα, μόλις αντιλαμβάνομαι ότι εκείνη δεν είναι στο σπίτι, μπαίνω μέσα στο σπίτι της, (άλλες φορές από κάποιο ανοιχτό παράθυρο, άλλες φορές από την πόρτα μιας και αφήνει τα κλειδιά επάνω στην πόρτα), όταν μπω στο σπίτι της, το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να τρέξω στα άπλυτα ρούχα της, ένα φορεμένο κιλοτάκι της, τότε το παίρνω, αρχίζω να το φιλάω σαν τρελός, το βάζω στο στόμα μου, μετά πάνω στο καυλί μου και αρχίζω να τον παίζω παθιασμένα, δεν αντέχω πάνω από δύο λεπτά και χύνω. Τέλος πάντων, αυτό συνέβαινε μέχρι προχθές, γιατί την Κυριακή συνέβη αυτό που επί δεκαπέντε χρόνια με έκαιγε.