Η Αφέντρα Νατάσα

Η Αφέντρα Νατάσα

Μια πραγματική ιστορία.

Δεν θα αναφέρω αληθινά ονόματα για γνωστούς λόγους.

Το 1987 μετακόμισα με την οιογένεια μου σε μια καινούργια πολυκατοικία. Είχε 6 ορόφους και κάθε όροφος ένα και μόνο διαμμέρισμα. Εγώ έμενα στο τρίτο. Στον τέταρτο έμενα μια οικογένεια που είχε μια κόρη 10 χρονών. Της δίνω το όνομα Νατάσα. Με αυτή την οικογένεια γίναμε πολύ φίλοι . Η γυναίκα έμεινε έγγυος και γέννησε ένα αγοράκι. Αποφασίσαμε να το βαπτίσουμε εγώ και ο αδερφός μου. Έτσι λοιπόν γίναμε κουμπάροι κι εγώ πλέον μπαινόβγαινα στο σπίτι τους όποτε ήθελα.

Η Νατάσα λοιπόν μεγάλωνε και ξαφνικά στα 16 της είχε γίνει μια πανέμορφη κοπέλα. Ήταν και είναι 1,75 με καταπράσινα μάτια και ξανθό ίσιο μακρύ μαλλί. Το σώμα της ήταν καταπληκτικό και τα πόδια της μακρυά λεπτά και ίσια. Εκείνη την εποχή τη πρόσεξα για πρώτη φορά όταν κάποια στιγμή βρέθηκα μπροστά της την ώρα που έβγαινε απο το μπάνιο. Είχε τηλυχτεί με μια λευκή πετσέτα απο το στήθος μέχρι τις γάμπες. Δεν έδειξε καθόλου έκπληξη. Μου είπε

«Α εδώ είσαι βρέ, περίμενε να ντυθώ και τα λέμε» χωρίς καθόλου να με κοιτάξει πηγαίνοντας προς το δωμάτιο της. Έγυρε απλά τη πόρτα έτσι ώστε μου άφησε το περιθώριο να βλέπω μέσα. Όταν πέταξε τη πετσέτα απο πάνω της τρελάθηκα. Δεν έχω ξανανιώσει τέτοιο πάθος μέσα μου. Κάθησε στο κρεβάτι, έριξε τα μαλλιά της μπροστά και απο ότι κατάλαβα μάλλον τα ξεμπέρδευε. Τα μάτια μου χάθηκαν απο το στήθος της που δεν περιγράφεται και κύλησαν μέχρι τα πόδια της. Πατούσε στα δάχτυλά της τα οποία δημιουργούσαν με το απο πάνω μέρος της πατούσας μια γωνία λιγότερο απο 90 μοίρες, ενώ συνεχίζοντας στο κουντουπιέ έφτιαχνε τη τέλεια ευθεία. Περίπου όπως είναι τα πόδια της Meg Ryan στις δυο φανταστικές σκηνές του City of Angels αλλά 100 φορές πιο όμορφα. (Αν δεν το έχεται δει χάνετε).

Σε αυτό το σημείο λοιπόν όπως καταλαβαίνετε άρχισε το μαρτύριο μου. Έφερνα κάθε μέρα όλη την ώρα αυτή τη σκηνή στο μυαλό μου και μόνο με την ιδέα καύλωνα τρελά. Πρώτη φορά μου είχε συμβεί. Δεν ήξερα τι να κάνω. Ήταν στη μέση η κουμπαριά και δεν ήθελα να πάρει χαμπάρι κανείς τι σκέφτομαι. Ακόμα κι αν της την έπεφτα, έτσι και με απέριπτε φοβόμουν αν το μάθουν οι άλλοι τι θα γίνει.

Ένα βράδυ που έλειπαν όλοι, πήρα το δικό μου set κλειδιά