Στην παραλία....

Η ιστορία μου συνέβη καλοκαίρι και μάλιστα το φετινό. Είχα κανονίσει με δύο φίλες να συναντηθούμε για μπάνιο. Έτσι κι έγινε, συναντηθήκαμε στην παραλία. Η παραλία ήταν γεμάτη λόγω εποχής και με μεγάλη δυσκολία βρήκαμε θέση να απλώσουμε πετσέτες. Βρήκαμε δίπλα ακριβώς από μια παρέα αγοριών που η ηλικία τους δεν πρέπει να ξεπέρναγε τα 19. ξάπλωσα μπρούμυτα με τα πόδια μου προς τα παιδιά της διπλανής παρέας ενώ οι φίλες μου ήταν ξαπλωμένες επίσης μπρούμυτα αλλά με το πρόσωπο τους προς τα μένα για να μιλάμε.

Μέσα σε όλα όσα λέγαμε μου λέει η μία φίλη μου πως ο τύπος που κάθεται πίσω μου με τραβάει φωτογραφίες. Αν και στην αρχή πήγα να νευριάσω, μετά κατάλαβα πως άρχισε να μου αρέσει η ιδέα. Άνοιξα πιο πολύ τα πόδια και χαμογέλασα στις φίλες μου. Κατέβασα τα γυαλιά ηλίου και τους έκλεισα το μάτι κοροϊδευτικά. Ανεβοκατέβαζα το πόδι μου ναζιάρικα ενώ συνέχιζα να μιλάω με τα κορίτσια. Γελούσαν κι αυτές γιατί είχαν καταλάβει το παιχνίδι μου. Τους ψιθύρισα πως ήρθε η ώρα να παίξουμε πιο χοντρά. Γύρισα ανάσκελα και πήρα το αντηλιακό. Έβαλα σε όλο μου το σώμα πολύ αισθησιακά και μέσα από τα γυαλιά μου έβλεπα το σαγόνι όλης της διπλανής παρέας να έχει μείνει ανοιχτό.

Ο τύπος για τον οποίο μου μιλούσαν τα κορίτσια εξακολουθούσε να βγάζει φωτογραφίες όμως πολύ διακριτικά για να μην τον πάρω είδηση πως μαζεύει υλικό για το σπίτι. Ακούμπησα στην άκρη το λάδι και έκανα πως έφτιαξα λίγο το κάτω μέρος του μαγιό μου, αποκαλύπτοντας στιγμιαία μερικές τριχούλες στη διπλανή παρέα. Έπεσε ένα σούσουρο ανάμεσα τους, με διακριτικά γέλια και σχόλια. Είπα να συνεχίσω αλλά όχι για όλους. Μόνο για τον έναν. Σταμάτησα για αρκετή ώρα το παιχνίδι περιμένοντας τον τύπο που με φωτογράφιζε να μείνει μόνος. Κάποια στιγμή τελικά αποφασίζει να πέσει στη θάλασσα. Οι 2 φίλοι του έπαιζαν ρακέτες και οι υπόλοιποι έπιναν καφέ στο μπαράκι. Δεν χάνω την ευκαιρία και βουτάω κι εγώ. Τον πλησιάζω από πίσω χωρίς να καταλάβει πως τον ακολουθώ. Όταν φτάσαμε βαθιά βουτάω και με ένα γρήγορο μακροβούτι αναδύομαι ακριβώς μπροστά του. Τρόμαξε, δε με περίμενε. Τον καλησπέρισα κι εκείνος το ίδιο αλλά μου εξομολογήθηκε πως τον τρόμαξα. «ξέρεις ποια είμαι, δε χρειάζεται να συστηθώ». Σάστισε όταν συνειδητοποίησε πως ό,τι έκανε έξω το είχα πάρει χαμπάρι. «δε χρειάζεται να κοκκινίζεις, δεν έκανες