Το Κεφάλαιο

Το Κεφάλαιο

Γεια σας, με λένε Πάνο και είμαι 25 χρόνων. Από μικρός ξέρω οτι μου αρέσουν πολύ οι άντρες και το δείχνω με κάθε ευκαιρία. Σπουδάζω σε μια πόλη της Βόρειας Ελλάδας στην οποία ένα τεράστιο ποσοστό είναι άντρες. Υπέροχοι, μυώδεις, μυρωδάτοι, τριχωτοί άντρες. Θυμάμαι οτι από τις πρώτες μέρες που είχα περάσει εκεί, έλιωνα από καύλα μόνο που τους χάζευα και το κωλαράκι μου ίδρωνε υπερβολικά, θέλοντας πούτσους για να το οργώσουν. Περνούσε ο καιρός, τρελαινόμουν στη μαλακία και στη φαντασίωση με πολλούς απ' αυτούς, χωρίς να κάνω κάτι. Υπήρχαν πάρα πολλοί παίδαροι αλλά ένας ήταν που κάθε φορά που τον έβλεπα ήθελα να του ορμήξω. Τον λέγαν Χρήστο, ήταν 175 περίπου ύψος, αρκετά κιλά αλλά όλα γυμνασμένα. Περίπου στα 22 τότε, όταν εγώ ήμουν 19. Ο Χρήστος πάντα ερχόταν στη σχολή με το ίδιο σκισμένο τζιν και με ροκ μπλουζάκια, είχε μακριά μαυρα μαλλιά λίγο πιο κάτω από τους ώμους, πολλών ημερών γένια πάντα, δεν τον είχα δει ποτέ κόντρα ξυρισμένο, και ένα στρογγυλό φουσκωτό κωλαράκο.

Το σημαντικότερο που με έκανε να μαλακίζομαι και να χύνω αβέρτα για τη πάρτη του ήταν οτι ο Χρήστος ήταν Κνίτης, πράγμα που φαινόταν και από την εμφάνιση του και από τις ατέλειωτες κουβέντες που πάντα πήγαιναν στα πολιτικά. Εγώ είμαι 180 85 κιλά, αρκετά όμορφος και με ένα μεγάλο και πεταχτό κώλο. Όλες τις φορές που ήξερα οτι θα δω τον Χρήστο στη σχολή φορούσα κολλητά παντελόνια για να τονίζεται η κωλάρα μου. Με κοιτούσαν αρκετοί αλλά όχι ο Χρήστος. Άρχισα να απογοητεύομαι, μιας και εκείνος μάλλον ήταν στρειτ οπότε δεν ενδιαφερόταν καθόλου. Αποφάσισα λοιπόν να περάσω σε πιο δραστικά μέτρα. Ήξερα οτι δε τα πήγαινε πολύ καλά με κάποια μαθήματα και αποφάσισα να του μιλήσω, να του προτείνω να τον βοηθήσω και μετά να του τη πέσω. Είχα θολώσει πια, η αλήθεια ειναι οτι σε μια άλλη περίπτωση θα τη πάθαινα άσχημα, αλλά ευτυχώς όλα πήγαν κατευχήν.

Έτσι λοιπόν έλαβα το θάρρος και τον πλησίασα. Όταν του πρότεινα να ρθει καμιά φορά σπίτι να διαβάσουμε με κοίταξε καλά καλά. Να σας πω εδώ οτι ίσα ίσα γνωριζόμασταν οπότε φυσικό ήταν να παραξενευτεί και να πάει το μυαλό του αλλού-εκεί που ήθελα εγώ. Οπότε απάντησε:

- Εεε οκ, θα το κανονίσουμε.

Εγώ πετάχτηκα αμέσως και του αντιπρότεινα:

- Τι λες για αύριο;

- Αύ