Πως ξεπαρθενεύτηκα6

Μπήκαμε στ’ αυτοκίνητό μου, ήταν 7 το πρωί, νύσταζα φοβερά, το φόρεμά μου σχεδόν άφηνε ακάλυπτο όσο και να το τραβούσα το μικροσκοπικό μου πουλίνο, που δεν ήταν πάνω από 2 πόντους πεσμένο, από τη στιγμή που δεν φορούσα σλιπάκι φαινόταν αν κάποιος κοίταζε μέσα από το παράθυρο. «Ρε Μπέτυ χωρίς σλιπάκι το πουλινάκι μου φαίνεται….» της έκανα με νάζι. «Μουνάρα μου ……καλύτερα….. άσε τον κόσμο να δει ….τη μουνάρα σου…..» μου απάντησε η Μπέτυ. Μέχρι να πάω την Μπέτυ σπίτι της στο Παγκράτι κάναμε λόγω της κίνησης πάνω από μισή ώρα. Όσοι θα με έβλεπαν από ψηλότερα αυτοκίνητα και λεωφορεία, θα απολάμβαναν τα υπέροχα πόδια μου και το άτριχο μαλακό πουλίνο μου. Οι οδηγοί από τα μηχανάκια που τύχαινε στα φανάρια να στέκονταν δίπλα μας, μου χαμογελούσαν, μάλιστα κάποιος δεν δίστασε να μου πει «είσαι μουνάρα μωρό μου…..τυχερός αυτός που σε γαμάει…..». Ένας άλλος, γύρω στα 60, στη διασταύρωση της Κηφισίας με την Αλεξάνδρας όπου είχα σταματήσει στο κόκκινο, δεν δίστασε να βάλει το χέρι του μέσα από το παράθυρό μου και να μου χουφτώσει το πουλίνο μου, λέγοντας μου ταυτόχρονα «τι καυλάκι είναι αυτό;……. πουτανάκι.... είσαι μωρό μου;…….. πόσα θες να γαμηθούμε;». Πριν προλάβω να αντιδράσω η Μπέτυ άρχισε να τον βρίζει και αυτός φοβήθηκε το ξεφτίλισμα και έφυγε βιαστικά. Εντωμεταξύ είχε ανάψει πράσινο και το φανάρι άλλωστε. Εγώ πάντως είχα και πάλι καυλώσει…… όμως έπρεπε κάποτε να πάω για ύπνο. Άφησα την Μπέτυ στο σπίτι της και πήγα γρήγορα γρήγορα στο δικό μου. Για καλή μου τύχη βρήκα και πάρκαρα μπροστά στην πολυκατοικία μου – σαν να μου φιλούσε κάποιος το παρκινγκ -. Ανοίγω την πόρτα του αυτοκινήτου μου και δίνω ένα μεγαλοπρεπές upskirt, αφού βγάζοντας το αριστερό μου πόδι έξω απ΄ το αυτοκίνητο με το φόρεμα εντελώς σηκωμένο, το άτριχο πουλίνο μου φαινόταν από ένα χιλιόμετρο. Παρατήρησα ότι την ώρα που έβγαινα από το αυτοκίνητο με κοίταζε από το μπαλκόνι του ο διαχειριστής της πολυκατοικίας, ο οποίος γενικά και λόγω του ότι ήταν συνταξιούχος ήταν πρωινός τύπος και ο οποίος με κάρφωσε κανονικά. Αυτός με τη γυναίκα του έμεναν στο ακριβώς διπλανό από μένα διαμέρισμα στον 2ο όροφο. Αμέσως κατέβασα το φόρεμά μου κλείδωσα το αυτοκίνητο και πήρα το ασανσέρ για να ανέβω στο διαμέρισμά μου. Με το που ανοίγω την πόρτα του ασανσέρ στο 2ο όροφο, βλέπω τον κ. Αριστείδη – έτσι έλεγαν το διαχειρι