Υψηλοτάτη

Τέλη Μαΐου 93 και επέστρεφα από το φροντιστήριο με την Ειρήνη, μία κοπέλα καστανή, 1,70 ύψος, καλλίγραμμα πόδια, πολύ ωραίο σώμα, πανέμορφη και κυρίως μία κοπέλα της οποίας της άρεσε το κομψό ντύσιμο (ξέρετε φούστες, φορέματα, ψηλοτάκουνες μπότες, γόβες, πέδιλα). Πηγαίναμε στο ίδιο γυμνάσιο και λύκειο, αλλά ποτέ δεν είχαμε ιδιαίτερες σχέσεις παρόλο που οι πολυκατοικίες μας ήταν στα 100 μέτρα. Αρχίσαμε να μιλάμε όταν τη σχολική περίοδο 92-93 ήμασταν στο ίδιο φροντιστήριο και προετοιμαζόμασταν για τις πανελλήνιες για 2η φορά (πάλι καλά που αποφάσισα να δώσω για 2η φορά και να μην συνεχίσω στην σχολή που πέρασα με την 1η και θα καταλάβετε γιατί).Στη διαδρομή φροντιστήριο- σπίτι της λέγαμε διάφορες βλακείες και συνεχίσαμε να συζητάμε και στην είσοδο της πολυκατοικίας της (γύρω στις 22:30), οπότε σε κάποια ανύποπτη στιγμή μου λέει ότι ζεσταίνεται και ασυναίσθητα με ένα τετράδιο της κάνω αέρα:

Ειρήνη: Μπράβο σκλάβε έτσι πρέπει να φροντίζεις μία υψηλοτάτη

μου πέταξε αιφνιδιάζοντας με (δεν ξέρω θετικά ή αρνητικά) και χαμογέλασα λέγοντας:

Εγώ: Μάλιστα υψηλοτάτη.

Δεν έδωσα συνέχεια μετά τη δήλωση μου αποδοχής αυτού που είπε και αφού μιλήσαμε για λίγο ακόμη, έφυγα. Μετά απ’ αυτό δεν αναφέραμε ξανά κάτι σχετικά στο άμεσο μέλλον.

Αφού δώσαμε πανελλήνιες, αποφασίσαμε τα άτομα του τμήματος του φροντιστηρίου να βγούμε για ποτό για το τέλος του σχολικού έτους. Κανονίσαμε να πάω με το αυτοκίνητο να την πάρω και να πάμε στο σπίτι μίας άλλης κοπέλας, της Τίνας, για να πάμε οι τρεις στο κέντρο της Θεσ/νίκης να συναντήσουμε τους υπόλοιπους. Αφού χτύπησα το θυροτηλέφωνο μου είπε να ανέβουμε πάνω γιατί δεν ήταν έτοιμη. Ανεβήκαμε λοιπόν πάνω, μας έβαλε ποτό και μας άφησε στο σαλόνι για να πάει να ετοιμαστεί. Η Ειρήνη μ’ ένα υπέροχο μαύρο φόρεμα και γόβες καθόταν απέναντι μου σταυροπόδι, κάνοντας dangling την γόβα της και αναπόφευκτα το μάτι μου έπεσε πολλές φορές στα πόδια της, το οποίο το κατάλαβε. Περιμέναμε 15 λεπτά ήδη στο σαλόνι, όσο ετοιμαζόταν η Τίνα στο δωμάτιο της λέγοντας διάφορα και ξαφνικά:

Ειρήνη: Κοίτα να δεις, οι γόβες μου είναι βρώμικες και δεν το συνηθίζω να βγαίνω έτσι έξω. Σαν καλός σκλάβος που είπαμε ότι είσαι, πάρε τη χαρτοπετσέτα, σάλιωσε τη, γονάτισε μπροστά μου και καθάρισε τες.

Κώλωσα όταν το είπε αυτό, γιατί φοβή